Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008

Reservoir Dogs...

Are you gonna bark all day little doggie, or are you gonna bite?


Ποιο είναι το βαθύτερο νόημα του Like a Virgin;
Κατά πόσο έχει νόημα το πουρμπουάρ;
Αυτ είναι τα ερωτήματα που απασχολούν μια ομάδα άγνωστων μεταξύ τους κακοποιών πριν κάνουν ντου για να κλέψουν μία βαλίτσα με διαμάντια. Λίγο αργότερα θα τους απασχολήσουν πολύ σοβαρότερα θέματα. Όπως για παράδειγμα ποιος από αυτούς τους κάρφωσε στην αστυνομία με αποτέλεσμα να γίνει στη ληστεία της... ξετσίπωτης!


Mr. Brown, Mr. Orange, Mr. Pink, Mr. White, Mr. Blonde, Mr. Blue. Άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τίποτα ο ένας για τον άλλο πρέπει να συνεργαστούν για ένα έγκλημα. Το τέλειο έγκλημα. Όταν όμως γίνεται η στραβή και τίποτα δεν πάει σύμφωνα με το σχέδιο, όταν ένας καταλήξει νεκρός(αχ Quentin κι εδώ έπρεπε να πεθάνεις;), ένας βαριά τραυματισμένος, ένας άλλος κουβαλήσει στο σημείο συνάντησης έναν μπάτσο με σκοπό να τον βασανίσει και όλοι ξέρουν ότι κάποιος από αυτούς είναι καρφί τότε το ότι δεν γνωρίζονται μεταξύ τους είναι πολύ κακό!


Η ένταση κορυφώνεται. Ο ένας ρίχνει τις ευθύνες στον άλλο. Όλοι είναι ύποπτοι, όλοι είναι τσαντισμένοι, η αστυνομία θα εμφανιστεί όπου να 'ναι, όλοι έχουν όπλα και έχουν μαζευτεί σε έναν ασφυκτικά μικρό χώρο. Αν αυτό δεν είναι η χειρότερη εξέλιξη τότε τι είναι; Αν όλο αυτό το σκηνικό δεν οδηγήσει σε Mexican Stand-Off τότε ποιο;


Η πιο in your face ταινία του Tarantino. Νιώθεις να ασφυκτιάς. Νιώθεις να είσαι μέρος της κατάστασης. Νιώθεις να απειλείσαι όσο και οι πρωταγωνιστές. Τους οποίους εξαιτίας των αρχικών τους διαλόγων και κάποιων flashbacks έχεις γνωρίσει ήδη καλά. Κάποιους τους συμπαθείς, κάποιους όχι. Για όλους όμως έχεις καταλάβει πως σκέφτονται. Ποιοι είναι οξύθυμοι, ποιοι είναι κυνικοί, ποιοι το παίρνουν όλο αυτό σαν παιχνίδι και ποιος το παίρνει απόλυτα στα σοβαρά, ξέρει ότι έχει μπλέξει στην πιο σκατένια (μόνο αυτή η λέξη περιγράφει ακριβώς το σκηνικό) κατάσταση που μπορούσε να του τύχει και δρα υπολογισμένα και επαγγελματικά!


Κι εδώ υπάρχει αρκετή βία... Tarantino είναι εξάλλου. Μία απίστευτη σκηνή βασανισμού. Ο θεός Mr. Blonde κόβει το αυτί του μπάτσου υπό τους ήχους του Stuck in the Middle With You! Ακόμη κι η ωμότητα αυτής της σκηνής δεν σου αφήνει περιθώρια να μη παραδεχθείς ότι πρόκειται για ένα μεγάλο δημιουργό. Τελείως άσχετο, αλλά επίσης δεν σε εμποδίζει καθόλου να ερωτευτείς τον "αλήτη" Mr. Blonde και το απίστευτα ερωτεύσιμο cool στυλ του! Τα εφέ μάλιστα της συγκεκριμένης σκηνής ήταν η πληρωμή του Quentin για το σενάριο του From Dusk Till Dawn!!!


Για μένα η καλύτερη του ταινία!!! Δεν είναι στυλιζαρισμένη σαν το Pulp Fiction, δεν κυλάει γλυκά όπως το Jackie Brown, δεν παρακολουθείται αποστασιοποιημένα όπως το Kill Bill και σίγουρα δεν είναι διασκεδαστική όπως το Death Proof. Κι όμως είναι υπέροχη... Είναι σαν τα άκοπα διαμάντια που θέλουν να κλέψουν οι πρωταγωνιστές(για την ακρίβεια δεν θα έκλεβαν τα άκοπα αλλά ακούγεται ωραίο)... Ο Carpenter συναντάει τον Godard υπό την επίβλεψη του Tarantino και το αποτέλεσμα είναι μια πολύ δυνατή ταινία. Δεν είναι ευχάριστη αλλά σου προσφέρει τόσο έντονα συναισθήματα που δεν μπορείς να μην τη λατρέψεις!


Υ.Γ.1: Το κείμενο το έχετε πετύχει και στις Κόρες του Τσα αλλά θεωρώ πως εδώ ταιριάζει καλύτερα και θέλω κάποια στιγμή να τα συγκεντρώσω όλα εδώ.
Υ.Γ.2: Σιγά σιγά θα προσθέσω και βιογραφικά στοιχεία για τον Quentin αλλά και ωραία trivia για τις ταινίες του(και τον ίδιο εννοείται).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου