Αν έχεις τέτοιους φίλους...

                                                                             
Καλή χρονιά κι από εδώ! Είχα καιρό να γράψω αλλά είναι ψόφια εδώ και μήνες τα πράγματα. Επιτέλους κάτι έγινε όμως :) Το Friar’s Roast είναι ένα event όπου ο τιμώμενος..."θάβεται" από τους παρευρισκόμενους! Ακούστηκαν ωραίες ατάκες, πολλά motherfuckers και γενικά τον ψιλοέκραξαν πάντα με αγάπη. Το παρόν έδωσαν οι Samuel L. Jackson, Uma Thurman, Brett Ratner, Harvey Keitel, Sarah Silverman, Jeffrey Ross, Rob Schneider και άλλοι. Όχι κι άσχημα ε;

Λινκάκια: Εδώ ατάκες και βίντεο από την είσοδο, πριν το όλο σκηνικό, εδώ μερικές αστείες πληροφορίες για το τι είπαν Uma Therman, Jeffrey Ross και Rob Schneider και το ίδιο κι εδώ. Στο τελευταίο εξαιρετική η ατάκα του Jeffrey Ross προς τον Samuel L. Jackson: "You really got to start saying the 'N word' more. And the 'N word' is 'no'." 

Φωτογραφίες:

Και δύο βιντεάκια και τέλος:

Quentin's Basterds: Mr. White

                                                                                     
Πωωωω πόσο καιρό έχω να γράψω εδώ; Είναι που δεν έχουμε νέα, κάτι που την έχω καταβρεί με το άλλο blog. Σκέφτηκα να μεταφέρω εκεί τα κείμενα αλλά ίσως είναι κουραστικό κάποια από αυτά να τα διαβάζετε τρεις φορές! Θα το δω πως θα πάει και αν δεν τα καταφέρω να το αναστήσω ίσως τα σπρώξω κι εκεί. Anyway αν μπει κανείς σε αυτό το blog ας μου πει και τη γνώμη του. Αφήνω τα βαρετά και περνάω στο κυρίως: Mr. White!

Κομψός, ηθικός, έμπειρος. Το όνομά του καθόλου τυχαία επιλεγμένο! Ο πιο παλιός, έχει ήδη σχέση εμπιστοσύνης με τον Joe και δεν χρειάζεται να αποδείξει κάτι. Πρέπει απλά να είναι εκεί και να κάνει τη δουλειά του. Δεν είναι κάτι καινούριο γι΄αυτόν, περισσότερο ρουτίνα θα έλεγα, γι΄αυτό και το ότι δεν φέρεται επαγγελματικά μας εκπλήσσει. Ίσως πλέον να μην είναι τόσο σκληρός, ίσως να είναι πιο ανθρώπινος απ΄όσο πρέπει. Όπως και να έχει όταν βρίσκεσαι με έναν άνθρωπο να ξεψυχάει στα χέρια σου το να του πεις το όνομά σου είναι το λιγότερο!

O Mr. White είναι φίλος. Είναι συνεργάτης. Είναι όμως και κάπως αφελής. Ίσως νομίζει ότι τα έχει δει όλα στη ζωή του και τίποτα δεν έχει μείνει να τον εκπλήξει. Ίσως πάλι η ηθική του να μην τον αφήνει να πιστέψει ότι ο άνθρωπος που προσπαθεί να σώσει, που θέλει να διακινδυνεύσει την ελευθερία του για χάρη του είναι προδότης. Σε όλες τις περιπτώσεις ο Mr. White είναι ο πιο αληθινός, ο πιο κοντά στο θεατή χαρακτήρας της ταινίας.

Όλη όμως η ψυχοσύνθεση του ήρωα του Tarantino συνοψίζεται εκπληκτικά στο βλέμμα του Keitel, εκεί πριν το τέλος όταν μαθαίνει την αλήθεια. Όταν συνειδητοποιεί πόσο κορόιδο είναι. Όταν νιώθει ο πιο ηλίθιος άνθρωπος στη γη. Κι εδώ ο ηθοποιός ξεπερνάει το σκηνοθέτη, η ερμηνεία το σενάριο και όλος ο χαρακτήρας ζωντανεύει μέσα στα μάτια του Keitel. Μερικές φορές σκέφτομαι πόσα πολλά χρωστάμε σε αυτόν τον άνθρωπο και ανατριχιάζω. Σίγουρα ο Quentin θα είχε βρει το δρόμο του, αλλά ίσως είχε περάσει από διαφορετικά μονοπάτια και να είχαμε χάσει σημαντικά κομμάτια της υπέροχης διαδρομής του!

Quentin's Basterds: Inglourious Basterds

 Νομίζω ήρθε η ώρα να πούμε για κάτι...άδοξους μπάστερδους!

Lt. Aldo Raine: Από το Τενεσί, βλαχάκος απίστευτος, με ινδιάνικο αίμα στις φλέβες του και μυστήριο παρελθόν. Τόσο μίσος από που πηγάζει; Η ουλή στο λαιμό πως προέκυψε; Μήπως είναι πολύ ηλίθιος για να ηγηθεί της ομάδας; Μπα... Έχει όλη την οργή και το πάθος που χρειάζεται για την επιχείρηση! Να τρομοκρατήσει μέχρις εσχάτων τους Ναζί. Με την τεξανή προφορά, το στραβό χαμόγελο ο Brad Pitt γίνεται ένα με τον χαρακτήρα που υποδύεται και όσο κι αν μου φάνηκε μυστήριος στην αρχή, δεν μπορώ να μην του αναγνωρίσω ότι ήταν ιδανικός. Κυνικός, σκληρός και αποφασισμένος φτάνει στα άκρα για να πετύχει το σκοπό του. Και στο τέλος δεν θα διστάσει να παραβεί εντολές ανωτέρων του για να κάνει αυτό που θεωρεί σωστό...

The Bear Jew: Το μίσος που τρέφει για τους Ναζί είναι αποτυπωμένο στο υγρό και αποφασιστικό βλέμμα του(δεν του το είχα του Eli το παραδέχομαι)!Κουβαλάει μνήμες όχι μόνο δικές του. Στο ρόπαλό του είναι χαραγμένα όλα όσα τον κρατάνε εκεί και προσηλωμένο! Κατάφερε να γίνει ο φόβος και ο τρόμος των Γερμανών. Ένα όνομα χωρίς πρόσωπο κρυμμένο στις σκιές, έτοιμο να διαλύσει τα Ναζιστικά τους κεφάλια... Γρήγορος στη σκέψη, αποτελεσματικός στις κινήσεις είναι ο απόλυτος στρατιώτης! Και φτάνει στο σημείο να γίνει ο απόλυτος ήρωας! Να σκοτώσει τον ίδιο το διάβολο...

Hugo Stiglitz: Ο αγαπημένος μου! Γερμανός που για καιρό έκανε τη δουλειά "από μέσα"... Δεν του άρεσε αυτό που ήταν κι έτσι διάλεξε να δολοφονεί τους Ναζί με ποικίλους διεστραμμένους τρόπους. Παρανοϊκός, με βλέμμα τρελαμένο εντελώς, ζει για το φόνο! Υπό άλλες συνθήκες σίγουρα θα ήταν serial killer... Δεν μιλάει πολύ αλλά όταν το κάνει λέει πράγματα με ουσία("Say "auf Wiedersehen" to your Nazi balls")!!! Το ότι τρώω τέτοιο κόλλημα με διεστραμμένα τυπάκια μάλον πρέπει να το κοιτάξω :(

Τρεις χαρακτήρες στα όρια της καρικατούρας που όμως έτσι ακριβώς πρέπει να είναι! Υπερβολικοί, ίσως μη ρεαλιστικοί, ίσως λίγο γραφικοί κι όμως τόσο καλά δουλεμένοι! Δεν έπρεπε να εστιάσει ο θεατής πάνω τους. Ουσιαστικά πρόκειται για εργαλεία(του Λάντα, της Σοσάνα, του σεναριογράφου). Εξυπηρετούν πολλούς σκοπούς αλλά σίγουρα δεν έχουν κάποιο δικό τους. Είναι αστείο, αν σκεφτεί κανείς ότι αυτοί ήταν ο θεμέλιος λίθος για να γίνει αυτή η ταινία και στο τέλος τους πήραν άλλοι τη δόξα. Ίσως πάλι από την αρχή ο σκοπός ήταν να είναι απλά οι άδοξοι μπάστερδοι του τίτλου και τίποτα παραπάνω... Όπως και να΄χει, τους αγαπάμε :)

Ειδική μνεία στον ένα και μοναδικό, τον απόλυτο Dominic DeCocco!!! Τι γέλιο απίστευτο... Bravo :)

Quentin's Basterds: Budd 'Sidewinder'

O πολυαγαπημένος του Bill, Budd δεν είναι από τους πιο συμπαθητικούς χαρακτήρες του Tarantino. Δεν είναι cool, δεν είναι καλός, δεν έχει αξιοπρέπεια. Είναι όμως η πιο ρεαλιστική φιγούρα του σύμπαντος του Kill Bill.

Έχει πλέον αφεθεί στη μοίρα του, δουλεύει κάνοντας θελήματα στο τοπικό μπαρ, μένει σε τροχόσπιτο και τίποτα δεν θυμίζει αυτό που ήταν παλιά. Γραφική φιγούρα, γέννημα της Αμερικανικής κουλτούρας, οικία και αντιπαθητική.

Είναι όμως και ο μόνος(εκτός του Bill) που δεν υποτιμάει τη Νύφη. Την περιμένει όχι όπως της αξίζει αλλά όπως θα μπορέσει να την αντιμετωπίσει. Παίζει βρώμικα και είναι ο μόνος που φτάνει τόσο κοντά στο να τη σκοτώσει. Γιατί δεν το κάνει; Ίσως δεν πιστεύει ότι εκείνη θα επιστρέψει. Ίσως θέλει να την αφήσει να πεθάνει βασανιστικά. Ίσως πάλι βαθιά μέσα του γνωρίζει πως δεν της αρμόζει τέτοιος θάνατος.

Με τον ίδιο τρόπο που ξέρει πολύ καλά(και που δηλώνει στον Bill) ότι αυτή η γυναίκα αξίζει την εκδίκησή της και σε όλους όσους την "σκότωσαν" αξίζει να πεθάνουν.

Και μπορεί να μην υποτίμησε τη Νύφη αλλά η Elle-Driver θεωρούσε ότι δεν θα του τη φέρει. Ή έστω δεν θα τον σκοτώσει γιατί και σε αυτή γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν πρέπει να έχει εμπιστοσύνη (πρόκειται για μεγάλη βρωμιάρα). Και πήγε άδοξα λοιπόν όχι από τη Νύφη αλλά από αληθινό Black Mamba...

Quentin's Basterds: Colonel Hans Landa

Colonel Hans Landa. Τρεις λέξεις αρκούν για να κάνουν το αίμα στις φλέβες σου να παγώσει. Δεν είναι το ότι είναι αμείλικτος που προκαλεί φόβο. Ούτε το ότι είναι τρομερά απάνθρωπος και σκληρός. Αυτό που προκαλεί τον φόβο είναι το πόσο απρόβλεπτος είναι.


Απρόβλεπτος για τους άλλους, γιατί ο ίδιος έχει μελετήσει κάθε κίνηση του πολύ καλά. Φαίνεται από την πρώτη σκηνή που παίζει σε δυο γλώσσες το συνομιλητή του κάνοντάς τον μαριονέτα σε ένα αχρείαστο θέατρο. Σαδιστής; Σίγουρα...


Το μεγάλο του όμως προσόν είναι το λέγειν. Ελίσσεται με τα λόγια, προσφέρει απειλή, σιγουριά, ευχαρίστηση, θυμό απλά μιλώντας. Εκφράζεται υπέροχα σε όσες γλώσσες απαιτηθεί, πάντα άψογος υποκινητής της συζήτησης. Από τις ωραιότερες κινηματογραφικές μου στιγμές είναι όταν παρακολουθώ τον Landa να χαλαρώνει το θήραμά του, να του προσφέρει διέξοδο για λίγο μέχρι να το αιφνιδιάσει! Πραγματικός κυνηγός, άλλωστε το παρατσούκλι του δεν είναι τυχαίο.


Ο ίδιος ξέρει πόσο καλός είναι. Απολαμβάνει αυτό που κάνει όπως απολαμβάνει ένα καλό στρούντελ. Όμως είναι και αλαζόνας, τόσο σίγουρος για τον εαυτό του που δεν είναι σε θέση να δει την απρόβλεπτη ίσως ηλίθια αντίδραση του lt. Aldo Raine. Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα η συγγραφική ευφυΐα του Tarantino που έχτιζε τόσο καλά έναν χαρακτήρα για να τον γκρεμίσει η ηλιθιότητα και η επιπολαιότητα ενός άλλου σε δύο δευτερόλεπτα!


Κατά τη γνώμη μου είναι και κομματάκι φευγάτος. Όχι ότι είναι ψυχασθενής ή κάτι τέτοιο, ίσα ίσα η ψυχολογική σταθερότητα είναι κομμάτι της προσωπικότητάς του και ο ίδιος έχει απόλυτη συναίσθηση των πράξεών του. Είναι όμως κάπως εκκεντρικός, ιδιόρρυθμος ή ίσως είναι κι αυτό κομμάτι της περσόνας που υποδύεται. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος μαζί του...


Για την επόμενη φορά αν θέλετε κάποιο κοριτσάκι ή κάποια σκηνή από ταινία ξέρετε το δρόμο ;)

Quentin's Basterds: Mr. Blonde

Είναι από τους πιο αγαπημένους μου χαρακτήρες σε ταινία. Θυμάμαι από μικρή μόλις έσκαγε ο Mr. Blonde στην οθόνη πάθαινα πλάκα. Γιατί πάνω απ΄όλα ο Mr.Brlonde είναι cool!

Yeah, bam, bam, bam, bam, bam. I told 'em not to touch the alarm - they touched it. If they hadn't done what I told 'em not to do, they'd still be alive

Άνθρωπος εμπιστοσύνης. Πήγε ακόμη και φυλακή προκειμένου να μην προδώσει τους συνεργάτες του. Είναι ευθύς και λέει αυτό που σκέφτεται. Επίσης είναι τρελαμένος. Και όταν λέμε τρελαμένος το εννοούμε! Καλό, χρυσό παιδί, με τεράστια καρδιά αλλά επαγγελματία δεν τον λες.

Eddie, you keep talking like a bitch, I'm gonna slap you like a bitch.

Χάνει εύκολα την ψυχραιμία του και βάζει την ομάδα σε κίνδυνο. Επίσης δεν δέχεται υποδείξεις από όποιον να΄ναι. Αν δεν σε ξέρει δεν θα σε υπολογίσει καθόλου. Όμως το πόσο λατρεύω αυτή την παράνοια στο βλέμμα του δεν λέγεται. Το φοβερό βλέμμα, το ειρωνικό χαμόγελο και η βραχνή φωνή του με άφησαν αιώνια ερωτευμένη μαζί του...

Are you gonna bark all day, little doggy, or are you gonna bite?

Α και ο τρομερός σαρκασμός του! Δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω και αδιάφορα σχεδόν πετάει ατάκες, πάντα αστείες και κυρίως εύστοχες! Και στον ελεύθερο χρόνο του ακούει μουσική και κόβει αυτιά! Mr. Blonde is fucking cool.

Listen kid, I'm not gonna bullshit you, all right? I don't give a good fuck what you know, or don't know, but I'm gonna torture you anyway, regardless. Not to get information. It's amusing, to me, to torture a cop. You can say anything you want cause I've heard it all before. All you can do is pray for a quick death, which you ain't gonna get.

Ο Mr.Blonde σαν χαρακτήρας είναι γοητευτικός. Από εκείνα τα κωλόπαιδα που όλοι λατρεύουμε αν και ξέρουμε ότι μόνο μπελάδες φέρνουν. Είναι από τους χαρακτήρες που στον κινηματογράφο είναι πολύ συνηθισμένοι καθώς τους πάνε οι άντρες και παθαίνουν την πλάκα τους οι γυναίκες. Σπάνια όμως βγαίνει τόσο φυσικό αυτό, τόσο ρεαλιστικό όσο από στο Reservoir Dogs...

Quentin's Basterds: Bill

O Bill ήταν ο καλύτερος κακός του Quentin μέχρι να γράψει τον Landa. Εμφανίστηκε λίγο κι όμως ήταν εκεί, σε όλη την ταινία. Μια σκιά που πλάκωνε τους υπόλοιπους. Τον φοβήθηκαν, τον ερωτεύτηκαν, τον αγάπησαν, τον μίσησαν, τον σκότωσαν...


Ο Bill είναι ο τύπος ανθρώπου που πάντα παίρνει αυτό που θέλει. Επαγγελματίας δολοφόνος, δούλεψε με την πιο θανατηφόρα ομάδα υπό τις διαταγές του. Όλοι τους του έδειξαν τυφλή αφοσίωση. Εκτός από μία! Τη μητέρα του παιδιού του...


Μικρή λεπτομέρεια για έναν άνθρωπο σαν αυτόν. Δεν είναι απάνθρωπος, απλά δεν γουστάρει να του τη φέρνουν. Δεν θα διστάσει να δολοφονήσει τη γυναίκα που αγάπησε(ή να προσπαθήσει) και δεν θα διστάσει να διατάξει να τη σκοτώσουν ξανά ενώ ξέρει ότι για όσα κάνει έχει όλα τα δίκια με το μέρος της. Είναι πάντα ψύχραιμος. Θα σε ηρεμήσει, θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του και μετά θα σε σκοτώσει, απλά γιατί μπορεί!


Εκτός από στυγνός δολοφόνος ο Bill είναι πάνω απ΄όλα αξιοπρεπής άνθρωπος. Ακόμη κι όταν έρθει η ώρα να πληρώσει το τίμημά του, θα το κάνει με το κεφάλι ψηλά, όρθιος, ως την τελευταία στιγμή!


Και σε αντίθεση με όλα τα παραπάνω, είναι ένας υπέροχος στοργικός πατέρας. Παίζει με την κόρη του, κυλιέται στο πάτωμα, της φτιάχνει σάντουιτς, τη μαλώνει με...μπαμπαδίστικο τρόπο.


Αυτό όμως που εγώ λατρεύω στον Bill είναι να τον ακούω να μιλάει. Απίστευτος αφηγητής, με αυτή την ήρεμη φωνή. Μπορείς να τον ακούς για ώρες να διηγείται ιστορίες και να παίζει φλάουτο! Και όταν πρέπει να τον αντιμετωπίσεις λεκτικά ίσως προτιμήσεις να το γυρίσετε σε katana fighting...

Quentin's Basterds: The Wolf

Όταν όλα πάνε στραβά, όταν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο, όταν έχεις ένα πτώμα στο γκαράζ και το αυτοκίνητο γεμάτο αίματα τότε μόνο ένας άνθρωπος μπορεί να σε σώσει! Ο Wolf. Ένα τηλέφωνο κι αν βρίσκεσαι είκοσι λεπτά μακριά, αυτός θα είναι εκεί σε δέκα.


Άνετος και ψύχραιμος, δίνει οδηγίες με ήρεμη φωνή και καλύτερα να τον ακούσεις γιατί είναι αυτός που θα σου σώσει το τομάρι! Ξέρει τι να πει και πως να το πει κάθε στιγμή. Μπορεί να ηρεμήσει ακόμη και τον πιο ταραγμένο.


Έχει τις σωστές γνωριμίες, όλοι τον σέβονται και τον θαυμάζουν. Όταν κάποιος του φέρεται όπως πρέπει θα είναι φιλικός, θα κάνει πλάκα, θα επιτρέπει κάθε οικειότητα. Αν όμως κάποιος τον ειρωνευτεί θα τα ακούσει για τα καλά και θα του αξίζει κιόλας.


Ο Wolf είναι ο άνθρωπος που θα ήθελες να γνωρίζεις κάθε φορά που τα βρίσκεις σκούρα. Ο άνθρωπος που θα ήθελες να κάνεις παρέα μαζί του απλά για να πάρεις λίγο από τη μαγεία του και το ατέλειωτο cool της προσωπικότητάς του. Εξάλλου όπως θα σου πει κι αυτός "Just because you are a character doesn't mean that you have character."


Ο Tarantino παίρνει έναν ήδη υπάρχοντα σε άλλη ταινία χαρακτήρα και τον φέρνει στο δικό του σύμπαν. Έτσι ο Harvey Keitel σαν παλιός φίλος που περνάει για επίσκεψη, εισβάλλει στο Pulp Fiction και το κάνει λίγο ακόμη πιο cool. Γι΄αυτό άλλωστε και τα πάει καλύτερα με τον χαρακτήρα που υποδύεται ο Quentin. Σαν να μοιράζονται κάποιο inside joke που οι άλλοι δεν μπορούν να αντιληφθούν. Και ακριβώς αυτό κάνουν...

Quentin's Basterds: Mr. Pink

Μάλλον η πρώτη γνωριμία με τον Mr. Pink δεν αφήνει και τις καλύτερες εντυπώσεις. Μέσα από ένα λογύδριο του παραλόγου μας αναλύει για πιο λόγο δεν πιστεύει στο πουρμπουάρ. Έχει όμως κι ένα μικρό(πολύ μικρό) δίκιο ο καημένος, καθώς φαίνεται σε κάποιες στιγμές να ψάχνει τη σερβιτόρα με το βλέμμα για να του γεμίσει την κούπα αλλά αυτή δεν έρχεται.

"The words "too fucking busy" shouldn't be in a waitress's vocabulary."

Ο Mr.Pink εκτός από βιολιστής με το μικρότερο βιολί στον κόσμο, είναι τρομερά ψύχραιμος, σκέφτεται καθαρά, είναι ορθολογιστής. Δεν είναι χαζός ούτε ερασιτέχνης. Είναι ο πρώτος που καταλαβαίνει ότι κάποιος τους την έστησε και μέχρι το τέλος μένει προσηλωμένος στο στόχο "το πως θα την βγάλει καθαρή".

"You're acting like a first year fucking thief! I'm acting like a professional!"

Το βλέπεις ότι δεν σταματάει στιγμή να σκέφτεται. Μπορεί να φαίνεται παλαβωμένος αλλά το μυαλό του παίρνει δέκα χιλιάδες στροφές το δευτερόλεπτο! Κατάφερε όχι μόνο να φτάσει στην αποθήκη ζωντανός αλλά να πάρει μαζί του και τη βαλίτσα με τα διαμάντια.

"Somebody's shoved a red-hot poker up our ass, and I want to know whose name is on the handle! "

Προσπαθεί μάταια να συνετίσει τους υπόλοιπους. Να τους κάνει να φερθούν σαν επαγγελματίες. Όσο όμως δεν τον ακούν, τόσο μεγαλώνει η μεταξύ τους ένταση και καταλήγουν στο αναπόφευκτο. Και όλο αυτό όσο ο προνοητικός και πάνω απ' όλα επιζήσας Mr. Pink κρύβεται με τα διαμάντια και περιμένει να τελειώσει το πανηγύρι.

"Fuck you, White! I didn't create the situation, I'm just dealin' with it! You're acting like a first year fucking theif - I'm acting like a professional! If they get him, they can get you. They get you, they get closer to me, and that can't happen! And you, motherfucker, are lookin' at me like it's MY fault. I didn't tell him my name. I didn't tell him where I was from. I didn't tell him what I knew better than NOT to tell him! Fuck, fifteen minutes ago you almost told me your name! You, buddy, are stuck in a situation YOU created. So, if you wanna throw bad looks somewhere, throw 'em at a mirror!"

Δεν είναι badass τύπος, δεν είναι καν επιβλητικός. Είναι αντιπαθής, μίζερος, σπαστικός. Γιατί λοιπόν τον αγαπάμε; Γιατί είναι εκείνη η μικρή φωνούλα στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Αυτή της λογικής, που λατρεύουμε να μισούμε αλλά που ξέρουμε πως πάντα έχει δίκιο...