Εκτός από τα western(spaghetti ή μη) ο Quentin δεν σταματάει να διατυμπανίζει την αγάπη του για το καλτ σινεμά. Carsploitation, Nazisploitation, Sexploitation, Blaxploitation, Giallo, Slasher, Splatter, Women in prison, Monster...you name it, he's gonna love it! Ο ίδιος έχει παραδεχτεί πως στο βωμό των b-movies έχει θυσιαστεί πολλές φορές βλέποντας σκουπίδια. Και οι φαν ξέρουν πως κάθε ένα σκουπίδι από αυτά αξίζει για εκείνη τη μία στις πάρα πολλές φορές που θα ανακαλύψεις ένα θησαυρό. Για κάθε δέκα Robot Monster, υπάρχει ένα Zombie 2 που δεν σε αφήνει να σταματήσεις το άθλημα. Κι αν ένα sub-genre αγάπησε ο Quentin, αυτό είναι τα blaxploitation films.
Τα τίμησε δεόντως με funky μουσικές και αναφορές στις ταινίες του. Στο Reservoir Dogs αναφέρεται η Pam Grier και πως το "Christie Love was like Pam Grier TV Show without Pam Grier". Στο Pulp Fiction ακούγεται το Jungle Boogie των Kool & the Gang τους οποίους μάλιστα αναφέρει και ο Jules. Που το πορτοφόλι(Bad Motherfucker) του παραπέμπει στο theme song του Shaft. Η γυναίκα του Jimmy είναι μια αφροαμερικανή νοσοκόμα...just like Coffy. Ο Jules αναφέρει το Super Fly T.N.T. όταν καθαρίζει τα μυαλά του Marvin από το αμάξι ενώ ο διάλογος ανάμεσα στον Vincent και τον Lance(That's my Wife) είναι παρμένος από το Truck Turner.
Στο Kill Bill, το μουσικό θέμα του Three Tough Guys χρησιμοποιείται στη σκηνή που η Νύφη παλεύει με τον Pai Mei. To όνομα της Vernita Green είναι Jeannie Bell, μια αναφορά στην πρωταγωνίστρια του TNT Jackson. Η μουσική του Harry Betts, "Police Check Point" από το Black Mama White Mama, χρησιμοποιείται στο Kill Bill (House of Blue Leaves).
Πραγματικά όμως την αγάπη του την έδειξε στο Jackie Brown. Όπου στην ωριμότερη και σοβαρότερη ταινία του επέλεξε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο την αγαπημένη του σταρ blaxploitation ταινιών, Pam Grier. Ο ίδιος το ήξερε ήδη αλλά είπε να μας βοηθήσει λίγο να δούμε το ταλέντο της. Την Pam ακολουθούν μουσικές από τα φιλμ στα οποία είχε περάσει, ονόματα, γραμματοσειρές. Και τελικά μπορεί να μην καταπιάστηκε με το ίδιο το genre αλλά το τίμησε με το παραπάνω χαρίζοντας στην Jackie έναν ρόλο γραμμένο με ολοφάνερη αγάπη και σεβασμό.
Προσωπικά θεωρώ πάντως, πως το Django Unchained είναι ότι πιο κοντά στο είδος έχει κάνει. Γιατί την ώρα που τα πάντα φωνάζουν western είναι αδύνατον να αρνηθείς τη blaxploitation πλευρά της ταινίας. To concept θυμίζει το The Legend of Nigger Charley, οι αγώνες Mandigo το ομότιτλο φιλμ ενώ και μουσικά σε σημεία στρέφεται προς τα εκεί! Γι΄αυτό και το ποστ άλλωστε...
