Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα True Romance. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα True Romance. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Reservoir Scenes: Coccotti interogates Clif

                                                                                  


Μία σκηνή που δεν θα προσέφερε τίποτα απολύτως αν δεν έπαιρναν μέρος αυτοί οι δύο ηθοποιοί. Ο Hopper σε έναν ρόλο διαφορετικό από αυτούς που ήταν συνηθισμένος και ο Walken σε ένα ακόμη cameo να παραδίδει μαθήματα ερμηνείας.




Μια ανάκριση που είναι γνωστό από την αρχή ότι δεν θα οδηγήσει πουθενά. Κι όμως ο Vincenzo Coccotti έχει την υπομονή να τη διεξάγει αλλά και ο Clif να συμμετάσχει κανονικά.


Χάρη στους δύο αυτούς ανθρώπους η σκηνή αυτή, με χαρακτήρες μη πρωταγωνιστές, φαινομενικά άχρηστη, θεωρείται η καλύτερη σκηνή του True Romance...Και είναι!


Ο Clif βρίσκει το κουράγιο να κάνει χιούμορ το οποίο ο Coccotti φαίνεται να εκτιμά πριν αδειάσει το πιστόλι του πάνω του. Κι εδώ είναι μία κλασσική σκηνή Ταραντίνο. Κάνει τους θεατές να νιώσουν ασφαλείς, κοντά στους χαρακτήρες που βρίσκονται στη σκηνή πριν το μεγάλο "μπαμ" που θα τους σηκώσει από τα καθίσματα. Και ο Tony Scott έκανε καταπληκτική δουλειά στη σκηνοθεσία της σκηνής αυτής.


Όμως πάλι θα έρθω στις ερμηνείες και κυρίως αυτή του Walken. Προσέξτε το πρόσωπό του την ώρα που ο Clif προσβάλλει την καταγωγή του. Πως αλλάζει έκφραση. Απίθανος... Και ο Hooper αρκετά εντυπωσιακός με αυτή τη βαθιά φωνή και την ηρεμία στο βλέμμα, να διαπράττει με απίστευτη ευκολία το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του.

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

Quentin's Women: Alabama

Δεν θυμάται τι κάνει, δεν ξέρει από που είναι, το αγαπημένο της χρώμα είναι το μαύρο, ο αγαπημένος της ηθοποιός είναι ο Μπαρτ Ρέινολντς, ακούει Φιλ Σπέκτορ, την ανάβει ο Μίκι Ρουρκ, η φωνή του Έλβις, το κουνγκ φου, η πίτα, της τη σπάνε οι Πέρσες... Αυτή είναι περίπου η Alabama...


Ουσιαστικά είναι μια ακόμη περίπτωση ανθρώπου που αρνείται να μεγαλώσει. Παιδιάστικη συμπεριφορά και εμφάνιση, ενθουσιασμός, ανεπιτήδευτο χαμόγελο. Θα αγαπήσει τον Clarence με όλη της δύναμη και από την πρώτη στιγμή. Και τότε θα του αποκαλύψει ότι στην πραγματικότητα είναι πόρνη και καθόλου τυχαία δεν ήταν η συνάντησή τους.


Είναι ειλικρινής, δεν θα κρύψει τίποτα. Είναι όμως και αφόρητα γλυκιά και sexy κι ο Clarence δεν θα της κρατήσει κακία. Η Alabama είναι ο τύπος γυναίκας που δεν διστάζει σε τίποτα αν πρόκειται για τον έρωτα. Δρα με βάση το συναίσθημα. Κερδίζει εύκολα την καρδιά όσων την γνωρίζουν.


Ακολουθεί τον Clarence σχεδόν τυφλά. Τον κοιτάει στα μάτια και του δίνεται με όλη της την ψυχή. Όχι γιατί είναι όμορφος(δεν θα το λέγαμε), όχι γιατί είναι καλό παιδί(που είναι αλλά είναι και πολύ επιπόλαιος), όχι γιατί είναι και αυτός έτοιμος να κάνει τα πάντα γι' αυτή. Αλλά απλά γιατί είναι cool. Έτσι είναι η Alabama. Ακόμη παιδί μέσα της διαλέγει ποιον θα αγαπήσει με παιδιάστικα κριτήρια.


Όμως θα μεγαλώσει απότομα. Σε λίγες στιγμές, θα κληθεί να γίνει δυναμική, τιμωρός, θανάσιμη. Και τότε θα είναι μόνη. Ο Clarence δεν θα συγχωρήσει ποτέ τον εαυτό του που δεν ήταν εκεί. Η Alabama πάλι μένει τρομακτικά ψύχραιμη και δεν φεύγει από το πλευρό του κι ας έχει δει τον κίνδυνο να ζωντανεύει μπροστά της.


Η Alabama κείνα το πιο γλυκό μουτράκι, το πιο αξιαγάπητο κορίτσι που έχει δημιουργήσει η πέννα του Ταραντίνο. Δεν μπορείς να την αντιπαθήσεις. Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο είναι ρεαλιστική. Υπάρχει αυτό το υπέροχο είδος γυναίκας; Θα έβγαζε ποτέ κάποια το παιδί της Έλβις για να κάνει το χατήρι σε αυτόν που αγαπάει;


Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009

Quentin Tarantino's 10 Most Legendary Basterds


Στα πολύ γρήγορα κάτι για όσο λείπω διακοπές:


No.10 -
The Bride
No.9 -
Mr. Blonde
No.8 -
Bill
No.7 -
Winston "The Wolf" Wolfe
No.6 -
Bud
No.5 -
Drexl
No.4 -
Mr. Pink
No.3 -
Vincent Vega
No.2 -
Mia Wallace
No.1 -
Jules


Αχ πόσο διαφωνώ... Η Mia τόσο πάνω; Και η Νύφη τόσο κάτω; Γιατί; Here is mine:

No.10 - Alabama
No.9 -
Vincent Vega
No.8 - Zoë Bell
No.7 - Winston "The Wolf" Wolfe
No.6 -
Bill
No.5 -
Butch
No.4 -
Jackie Brown
No.3 -
The Bride
No.2 -
Mr. Blonde
No.1 -
Jules

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Quentin Tarantino (part 1)


Μήπως να το γνωρίζουμε το αγόρι σιγά σιγά;
Ο Quentin Tarantino γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου 1963 στο Knoxville, του Τενεσί. Είναι γιος της δεκαεξάχρονης(!) φοιτήτριας της νοσηλευτικής Connie και του εικοσιενάχρονου φοιτητή της Νομικής 21 (που ήθελε να γίνει ηθοποιός)Tony. Η Connie τον ονόμασε από τον Ινδό χαρακτήρα του Burt Reynolds: " Quint" στη τηλεοπτική σειρά Gunsmoke της δεκαετίας του '60. Όταν Quentin ήταν 2, μετακόμισαν στο νότιο Λος Άντζελες όπου και μεγάλωσε. Η μητέρα του τον πήγε στον κινηματογράφο σε πολύ νεαρή ηλικία. Έτσι είδε ταινίες όπως το Abbott and Costello Meet Frankenstein (που ήταν μια σημαντική έμπνευση), το The Wild Bunch στην ηλικία 6,το Carnal Knowledge στην ηλικία 8 και το Deliverance(!!!) στην ηλικία 9(προχώ η μανούλα πάντως!). Με αυτές τις πρώιμες εισαγωγές στον κινηματογράφο, ο Tarantino ερωτεύεται τις ταινίες και πηγαίνει σινεμά σε κάθε ευκαιρία.


Στην ηλικία 22, βρίσκει δουλειά στο Manhattan Beach Video Archives, ένα καινούριο video club του Μανχάταν Μπιτς στην Καλιφόρνια, όπου αυτός και ο φίλος του Roger Avary περνάνε όλη την ημέρα παρακολουθώντας, συζητώντας και προτείνοντας ταινίες στους πελάτες. Έκανε την πρώτη (ατελή) ταινία το 1986, το 'My Best Friend's Birthday' , που το έγραψε μαζί με τον φίλο του φίλο Craig Hamann, ακολουθώντας ένα χρόνο αργότερα το πρώτο του σενάριο, 'True Romance'.


Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, παρακολουθεί μαθήματα ηθοποιίας και φτιάχνει ένα βιογραφικό σημείωμα (της ανύπαρκτης) υποκριτικής του εμπειρίας που περιέλαβε έναν ρόλο στην ταινία του Jean Luc Godard 'King Lear' επειδή κανένας στο Hollywood δεν θα είχε ακούσει για αυτή την ταινία ή το σκηνοθέτη και στο Dawn of the Dead του George A. Romero επειδή έμοιαζε με έναν τύπο με μηχανή σε μια από τις σκηνές(θεός όμως και πανέξυπνος ο καλός μου!).


Μέχρι το 1988, Tarantino είχε γράψει το δεύτερο σενάριό του, το 'Natural Born Killers' και το 1990 πουλάει το σενάριο του 'True Romance' για $50.000. Αποφάσισε να χρησιμοποιήσει αυτά τα χρήματα για να γυρίσει το τρίτο του σενάριο, Reservoir Dogs ασπρόμαυρο, σε 16mm και με τους φίλους του στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Περίπου τότε ο Tarantino αφήνει το video club και πιάνει δουλειά στη CineTel, μια μικρή εταιρία παραγωγής του Hollywood. Τότε γνώρισε τον Lawrence Bender και στάθηκε τυχερός. Ο Bender παρακολουθούσε μαθήματα υποκριτικής με τον Peter Flood, ο οποίος ήταν σε διάσταση με την Lily Parker,καθηγήτρια υποκριτικής και ήξερε τον Harvey Keitel (αυτό που λέμε ο μπατζανάκης, του ξαδέρφου, της ανιψιάς του γκλόμενου μιας φίλης!). Ο Keitel διάβασε το σενάριο και εντυπωσιάστηκε αρκετά ώστε να αυξήσει λίγο περισσότερο τη χρηματοδότηση, να παίξει στην ταινία και να βοηθήσει τον Tarantino με τη διανομή των πρωταγωνιστικών ρόλων. Σε αυτό το σημείο, οι παραγωγοί Monte Hellman και Richard Gladstein μπαίνουν στο παιχνίδι. Το 1991, Tarantino γύρισε μερικές σκηνές στο Sundance με τον ίδιο στο ρόλο του Mr. White και τον Steve Buscemi σε αυτόν του Mr. Pink. Αυτές οι σκηνές προβλήθηκαν σε διάφορους σχετικούς με τον κινηματογράφο ανθρώπους για να σχολιάσουν και η ομάδα στην οποία ανήκε ο Terry Gilliam έμεινε ιδιαίτερα εντυπωσιασμένη. Το Reservoir Dogs τελικά προβάλλεται πρώτη φορά στο Sundance το 1992 πριν προβληθεί σε διάφορα φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Η Miramax επέλεξε την ταινία για διανομή μετά το Sundance κι άρχισε να προβάλλεται στις ΗΠΑ στα τέλη του 1992 και στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 8 Ιανουαρίου 1993. Ο Tarantino ταξίδεψε στα διάφορα φεστιβάλ το 1992 για την προώθηση της ταινίας και τότε έγραψε και το επόμενο σενάριο του, το 'Pulp Fiction' με το οποίο κέρδισε και το Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών το 1994.


Περισσότερα την άλλη εβδομάδα και φυσικά εδώ.

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

True Romance

Άλλο ένα σενάριο που ξεκινάει με έναν ανεκδιήγητο διάλογο, χωρίς προφανές νόημα αλλά με πολύ πολύ στυλ! That's a Quentin's movie. Από τις πιο ρομαντικές ταινίες. True Romance. Τα λέει όλα ο τίτλος!


Γίνεται ένας πραγματικά μεγάλος και αληθινός έρωτας να ξεκινήσει σε μια κινηματογραφική αίθουσα; Ασυζητητί! Μπορεί όμως να ξεκινήσει όταν αυτό που προβάλλεται είναι τρία έργα kung fu;Φυσικά... Τουλάχιστον το αγόρι θα εντυπωσιαστεί με τις προτιμήσεις του κοριτσιού!!! Θα ακολουθήσει πίτα, συζήτηση, φλερτ, μια βόλτα από ένα μαγαζί με κόμικς και η βραδιά θα καταλήξει στο κρεβάτι του νεαρού μας φίλου...


Θα ήταν μια υπέροχη ρομαντική ιστορία. Αλλά πόσο θα κρατούσε η σχέση; Ο έρωτας πρέπει να δοκιμαστεί στα δύσκολα. Αν τα καταφέρει εκεί θα κρατήσει για πάντα... Η Alabama αποδεικνύεται πόρνη(περίπου δηλαδή δεν έχει τέσσερις μέρες που ξεκίνησε αυτή τη δουλειά) που την έχει στείλει το αφεντικό του Clarence επειδή είχε τα γενέθλιά του και είχε καιρό να πάει με γυναίκα. Έτυχε όμως να τον ερωτευτεί.


Θα παντρευτούν αμέσως.Θα δοθούν ο ένας στον άλλο αμέσως. Άλλωστε η ζωή είναι μικρή και τα συναισθήματα τους μεγάλα για να κάνουν πίσω. Υπάρχει όμως ένα ζήτημα: Ο Clarence δεν μπορεί να ζει στην ίδια πόλη με τον προστάτη(νταβατζής είναι η σωστή λέξη αλλά είμαι κόσμια) της Alabama. Θα πάει να τον βρει και να τον σκοτώσει. Πάνω στον πανικό που θα επικρατήσει θα βρεθεί με μια βαλίτσα κοκαΐνη! Gangsters θα τους κυνηγήσουν ενώ εκείνοι θα προσπαθήσουν να πουλήσουν την κοκαΐνη.


Αρχίζει ένα ανελέητο κυνηγητό. Θα μπλέξουν τρίτα άτομα. Θα ανακατευτεί η αστυνομία, θα πέσουν σφαίρες, ξύλο... Και ο έρωτας του θα γίνεται κάθε μέρα και πιο δυνατός. Κάθε μέρα είπα; Κάθε λεπτό... Και μέσα σε όλα αυτά ο Elvis(ναι ο Elvis!), να εμπνέει τον Clarence!


O Christian Slater(ο οποίος μου θυμίζει απίστευτα τον Mickey Rourke στα νιάτα του) και η Patricia Arquette(λατρεμένη φυσιογνωμία) είναι πλασμένοι για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Το cast περιλαμβάνει επίσης τους Gary Oldman, Brad Pitt (και οι δύο σε φοβερούς ρόλους, ειδικά ο Pitt έχει πολύ γέλιο), οι εξαιρετικοί Christopher Walken και Samuel L. Jackson και πολλοί ακόμη!


Μία από τις πιο ρομαντικές ιστορίες του κινηματογράφου χτίζεται μέσα στην απόλυτη βία. Πραγματικά ίσως το πιο βίαιο σενάριο που έχει γράψει ο Tarantino. Ο Clarence και η Alabama θα υποστούν τη βία(ειδικά η δεύτερη-σε μία σκηνή απίστευτα δυνατή που δεν θα φύγει ποτέ από ο μυαλό μου-) αλλά θα την προκαλέσουν κιόλας. Τα όρια τα ξεπέρασαν όταν αποφάσισαν να είναι μαζί στα πρώτα δέκα λεπτά... Two against the world(η ατάκα από το Planet Terror μοιάζει τόσο ταιριαστή εδώ).


Μπορεί αυτή την ταινία να μην τη σκηνοθέτησε ο Tarantino αλλά έχει τη σφραγίδα του και είναι φανερό. Ο Scott τη σκηνοθέτησε υπέροχα, ακολουθώντας σχεδόν πιστά το σενάριο δίνοντας όμως ταυτόχρονα τη δική του οπτική κάνοντας την ένα αριστούργημα. Αποφάσισε να αλλάξει το τέλος. Ο Tarantino τον άφησε και απλά είδε την ταινία από την πλευρά του Scott. Για τον Quentin ήταν μια περιπέτεια αλλά για τον Scott είναι μια ρομαντική ιστορία. Με αυτή τη ματιά την είδε και ως τέτοια την απέδωσε(και ο Quentin ενθουσιάστηκε!). Και είναι μια πραγματικά υπέροχη ρομαντική ιστορία...