Μπαίνουμε σε ρυθμούς Django σιγά σιγά και είπα να ξαναναστήσω αυτό το blog. Κρατάω το κείμενο για την ταινία(η οποία είναι φανταστική) για τη μέρα που θα κυκλοφορήσει και λέω να θυμηθούμε τη σχέση του Tarantino με το είδος. Όλα αυτά τα χρόνια μας εδίνε λίγο λίγο μικρά δείγματα για το πόσο αγαπάει τα western. Στην πρώτη του κιόλας ταινία έρχεται και η πρώτη εξόφθαλμη αναφορά σε spaghetti western και μάλιστα στο Django. Όταν ο λατρεμένος μου Mr. Blonde κόβει το αυτί του καημένου μπατσούλη.
Στο Pulp Fiction ο Wolf αποκαλεί τον Vincent "Lash La Rue" όταν θέλει να βεβαιωθεί ότι θα μείνει ψύχραιμος με το όπλο. Ο Lash La Rue είχε παίξει σε πολλά δεύτερης διαλογής western κι ένα ενδιαφέρον trivia είναι πως ήταν πολύ ικανός με το μαστίγιο και μάλιστα έμαθε στον Harrison Ford πως να το χρησιμοποιεί για το Indiana Jones. Η σκηνή που ο Butch επιμένει να πάρει ο Zed το όπλο είναι παρμένη από το έπος Rio Bravo, ενώ η σκηνή που ο Jules τρώει το Burger του Brett πριν τον σκοτώσει θυμίζει The Good, the Bad & the Ugly. Η ληστεία στην αρχή και ο τρόπος που παγώνει το πλάνο πριν πέσουν οι τίτλοι είναι αναφορά στο Wild Bunch του Sam Peckinpah.
Και περνάμε στο Kill Bill όπου πλέον έκανε σαφές πως η αγάπη του για τα western όχι μόνο είναι υπαρκτή αλλά τον έχει επηρεάσει και βαθιά σαν δημιουργό. Από το The Searchers του John Ford(η σκηνή που η Νύφη στέκεται στη βεράντα της εκκλησίας), στον Καλό, τον Κακό και τον Άσχημο (η εναρκτήρια σεκάνς όπου η Νύφη βρίσκεται στο πάτωμα υπό την απειλή όπλου, όπως ακριβώς και ο Clint Eastwood) και το Once Upon a Time in the West του Leone(η προφανής σκηνή της Νύφης να προχωράει στην έρημο με την κάμερα να εστιάζει). Πλάνα παρμένα από το Death Rides a Horse, η λίστα της Νύφης είναι ξεδιάντροπα ίδια με αυτή στο Il Mercenario, ένα τσεκούρι στο κεφάλι κάποιου άμοιρου Crazy 88, ενώ η Νύφη βγαίνει από τον τάφο όπως ακριβώς και ο Tomas Milian στο Django Kill...If You Live...Shoot!(καλά οκ αυτό μπορεί να είναι αναφορά και σε κάποια ταινία με ζόμπι). Α και Morricone. Πολύς Morricone. Μουσικά θέματα παρμένα σχεδόν από όλα τα παραπάνω!
Στο Inglourious Basterds όλη η πρώτη η σκηνή είναι αναφορά στο είδος. Έχουμε και λέμε: Ride in the Whirlwind. Once Upon a Time in the West, εξ' ου και ο τίτλος. Ιδιαίτερα μου θυμίζει τη σφαγή της οικογένειας McBain. The Searchers, η σκηνή της Shossana που το σκάει από τον colonel. Ε και μουσικές πάλι... Από The Big Gundown και Death Rides a Horse. Επίσης για το φλασμπάκ με τα βασανιστήρια του Stiglitz θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι αναφορά στο Wild Bunch.
Λάτρης των western, σχεδόν σε όλες του τις δουλειές έκρυβε κάτι από αυτά. Τώρα ήρθε η ώρα να κάνει το δικό του τιμώντας το genre όπως του αξίζει. Και πίστεψέ με...το κάνει και με το παραπάνω!
