Grave Danger...

Το CSI είναι μακράν η αγαπημένη μου σειρά. Έχει τρομερές υποθέσεις που σε κάνουν να κολλάς, πρωταγωνιστές για όλα τα γούστα(την έξυπνη Κάθριν, τον παλαβιάρη Γκρεγκ, τον συμπαθητικό Νικ, τον κούκλο Γουόρικ, τη βλαμμένη και αντιπαθητική-μακάρι να ψόφαγε κάτω από εκείνο το αμάξι- Σάρα, τον ατέλειωτα γοητευτικό, πανέξυπνο, αστείο Γκρίσσομ), τρομερή μουσική και καλοδουλεμένους διαλόγους.


Μια μέρα λοιπόν μαθαίνω πως το τελευταίο διπλό επεισόδιο του πέμπτου κύκλου θα το σκηνοθετήσει ο Quentin! Μέτραγα αντίστροφα τις μέρες μέχρι να κυκλοφορήσει στην Ελλάδα το DVD!


Δεν υπερβάλλω καθόλου αν πω πως είναι το καλύτερο επεισόδιο που έχει παιχτεί! Ο Νικ αιχμαλωτίζεται από ψυχάκια δολοφόνο. Τον θάβει σε ένα γυάλινο φέρετρο και όλη η ομάδα ξεκινά έναν αγώνα ενάντια στο χρόνο για να τον σώσει!


Η αγωνία χτυπάει κόκκινο. Τα ασφυκτικά πλάνα του θαμμένου Νικ σου κόβουν την ανάσα. Όταν μαζί με τους πρωταγωνιστές ανακαλύπτεις πως όταν ενεργοποιούν τον φωτισμό στο φέρετρο του Νικ, του κλέβουν το οξυγόνο τους βρίζεις δυνατά σαν γριά που παρακολουθεί ρεπορτάζ για την ακρίβεια!


Η καρδιά μου χτύπαγε τόσο δυνατά. Και ο Νικ δεν είναι καν από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες(γι' αυτό κοντεύει να μείνει μόνος του στη σειρά)! Η υπόθεση από την αρχή μέχρι τη λύση της είναι πανέξυπνη. Συγκινεί χωρίς όμως να το κάνει εκβιαστικά.


Το σενάριο είναι επίσης απίστευτα ειρωνικό: Οι φίλοι του θέλουν να τον βοηθήσουν κρατώντας το φως αναμμένο αλλά αυτό ουσιαστικά τον σκοτώνει, τα έντομα, η μεγάλη αγάπη του Γκρίσσομ μπορεί να αποβούν μοιραία για τη ζωή ενός μέλους της ομάδας του κ.λπ.


Προστίθενται και κάποιες σουρεαλιστικές, ξεκαρδιστικές στιγμές στο νεκροτομείο που αφού σου έχουν κόψει τα ύπατα σε κάνουν να κυλιέσαι από τα γέλια και έχουμε ένα επεισόδιο που δεν θα επαναληφθεί ποτέ!!! Ευτυχώς δεν έπαιζε ο Quentin γιατί δεν θα τον άντεχα τον συνδιασμό: Γκρίσομ, Κουέντιν, Γουόρικ!


Και δύο πολύ ωραίες φωτογραφίες από μια φωτογράφηση του Quentin και της Catherine(μ' αρέσει που χρησιμοποιώ το όνομα του χαρακτήρα που υποδύεται!):

Quentin Tarantino (part 2)

Part 1

Το Pulp Fiction θεωρήθηκε μία από τις καλύτερες ταινίες του 1994 και απέφερε συνολικά πάνω από 100 εκατομμύριο δολάρια παγκοσμίως και είχε πολλές υποψηφιότητες(7 συνολικά) κερδίζοντας τελικά το Όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου(άτιμε Forest Gump!).

Όπως είναι αναμενόμενο ο Quentin καταξιώνεται στο Hollywood. Θα συμμετάσχει στο 4 Rooms γράφοντας και σκηνοθετώντας ένα από τα δωμάτια, θα σκηνοθετήσει ένα επεισόδιο στο 'ER' και θα κάνει διάφορα cameo σε κινηματογράφο και τηλεόραση. Έχει έρθει η ώρα να συνεργαστεί και πάλι με τον Robert Rodriguez. Πιο στενά αυτή τη φορά. Το 1996 οι δυο τους θα πραγματοποιήσουν ένα παλιό σενάριο του Quentin το 'From Dusk Till Dawn'. Ο Rodriguez σκηνοθετεί. Ο Quentin εκτός από το σενάριο, θα είναι συμπαραγωγός και θα πρωταγωνιστήσει σαν Ritchie Gecko (αααχ! ο καλύτερος ρόλος του) δίπλα στον George Clooney. Η ταινία είχε μεγάλη επιτυχία και οδήγησε σε δύο συνέχειες.


Όντας φαν και φίλος του Αμερικανού top-seller συγγραφέα Elmore Leonard, το 1997 αποφάσισε να γυρίσει το 'Jackie Brown' βασισμένος στο βιβλίο του Leonard 'Rum Punch'. Έχει επίσης αγοράσει τα δικαιώματα ενός ακόμη βιβλίου του Elmore Leonard(Forty Lashes Less One).


Από την εποχή του Pulp Fiction έχει αρχίσει να γράφει το Kill Bill αλλά και μία πολεμική ταινία (το επικότερο φιλμ του). Έξι χρόνια θα περάσουν μετά το Jackie Brown όταν το Kill Bill θα προβληθεί πρώτη φορά. Ήθελε να είναι άρτιο ως αποτέλεσμα. Ξόδεψε έναν ολόκληρο χρόνο για να γράψει μία μόνο από τις μάχες! Θα προκαλέσει αίσθηση στο κοινό και θα σηκώσει πολλές συζητήσεις γύρω από το θέμα της βίας.


Στη συνέχεια θα γράψει και θα σκηνοθετήσει ένα διπλό επεισόδιο για το CSI, θα σκηνοθετήσει μια σκηνή από το Sin City του κολλητού του πλέον Rodriguez και θα συνεργαστεί μαζί του για ένα project που αν και δεν θα έχει την απήχηση που περίμεναν είναι τεράστιας καλλιτεχνικής αξίας, σημαίνει πολλά και για τους δύο και αποτελεί φόρο τιμής σε ένα αυστηρά αμερικανικής έμπνευσης είδος σινεμά: το 'Grindhouse'.


Θα ακολουθήσει το επόμενο επικό έργο του του οποίου το σενάριο δούλευε δέκα ολόκληρα χρόνια. Πρόκειται για το Inglourious Basterds που αναμένεται να είναι έτοιμο για το φεστιβάλ των Καννών το 2009.