Quentin's Basterds: Mr. Pink

Μάλλον η πρώτη γνωριμία με τον Mr. Pink δεν αφήνει και τις καλύτερες εντυπώσεις. Μέσα από ένα λογύδριο του παραλόγου μας αναλύει για πιο λόγο δεν πιστεύει στο πουρμπουάρ. Έχει όμως κι ένα μικρό(πολύ μικρό) δίκιο ο καημένος, καθώς φαίνεται σε κάποιες στιγμές να ψάχνει τη σερβιτόρα με το βλέμμα για να του γεμίσει την κούπα αλλά αυτή δεν έρχεται.

"The words "too fucking busy" shouldn't be in a waitress's vocabulary."

Ο Mr.Pink εκτός από βιολιστής με το μικρότερο βιολί στον κόσμο, είναι τρομερά ψύχραιμος, σκέφτεται καθαρά, είναι ορθολογιστής. Δεν είναι χαζός ούτε ερασιτέχνης. Είναι ο πρώτος που καταλαβαίνει ότι κάποιος τους την έστησε και μέχρι το τέλος μένει προσηλωμένος στο στόχο "το πως θα την βγάλει καθαρή".

"You're acting like a first year fucking thief! I'm acting like a professional!"

Το βλέπεις ότι δεν σταματάει στιγμή να σκέφτεται. Μπορεί να φαίνεται παλαβωμένος αλλά το μυαλό του παίρνει δέκα χιλιάδες στροφές το δευτερόλεπτο! Κατάφερε όχι μόνο να φτάσει στην αποθήκη ζωντανός αλλά να πάρει μαζί του και τη βαλίτσα με τα διαμάντια.

"Somebody's shoved a red-hot poker up our ass, and I want to know whose name is on the handle! "

Προσπαθεί μάταια να συνετίσει τους υπόλοιπους. Να τους κάνει να φερθούν σαν επαγγελματίες. Όσο όμως δεν τον ακούν, τόσο μεγαλώνει η μεταξύ τους ένταση και καταλήγουν στο αναπόφευκτο. Και όλο αυτό όσο ο προνοητικός και πάνω απ' όλα επιζήσας Mr. Pink κρύβεται με τα διαμάντια και περιμένει να τελειώσει το πανηγύρι.

"Fuck you, White! I didn't create the situation, I'm just dealin' with it! You're acting like a first year fucking theif - I'm acting like a professional! If they get him, they can get you. They get you, they get closer to me, and that can't happen! And you, motherfucker, are lookin' at me like it's MY fault. I didn't tell him my name. I didn't tell him where I was from. I didn't tell him what I knew better than NOT to tell him! Fuck, fifteen minutes ago you almost told me your name! You, buddy, are stuck in a situation YOU created. So, if you wanna throw bad looks somewhere, throw 'em at a mirror!"

Δεν είναι badass τύπος, δεν είναι καν επιβλητικός. Είναι αντιπαθής, μίζερος, σπαστικός. Γιατί λοιπόν τον αγαπάμε; Γιατί είναι εκείνη η μικρή φωνούλα στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Αυτή της λογικής, που λατρεύουμε να μισούμε αλλά που ξέρουμε πως πάντα έχει δίκιο...