Colonel Hans Landa. Τρεις λέξεις αρκούν για να κάνουν το αίμα στις φλέβες σου να παγώσει. Δεν είναι το ότι είναι αμείλικτος που προκαλεί φόβο. Ούτε το ότι είναι τρομερά απάνθρωπος και σκληρός. Αυτό που προκαλεί τον φόβο είναι το πόσο απρόβλεπτος είναι.
Απρόβλεπτος για τους άλλους, γιατί ο ίδιος έχει μελετήσει κάθε κίνηση του πολύ καλά. Φαίνεται από την πρώτη σκηνή που παίζει σε δυο γλώσσες το συνομιλητή του κάνοντάς τον μαριονέτα σε ένα αχρείαστο θέατρο. Σαδιστής; Σίγουρα...
Το μεγάλο του όμως προσόν είναι το λέγειν. Ελίσσεται με τα λόγια, προσφέρει απειλή, σιγουριά, ευχαρίστηση, θυμό απλά μιλώντας. Εκφράζεται υπέροχα σε όσες γλώσσες απαιτηθεί, πάντα άψογος υποκινητής της συζήτησης. Από τις ωραιότερες κινηματογραφικές μου στιγμές είναι όταν παρακολουθώ τον Landa να χαλαρώνει το θήραμά του, να του προσφέρει διέξοδο για λίγο μέχρι να το αιφνιδιάσει! Πραγματικός κυνηγός, άλλωστε το παρατσούκλι του δεν είναι τυχαίο.
Ο ίδιος ξέρει πόσο καλός είναι. Απολαμβάνει αυτό που κάνει όπως απολαμβάνει ένα καλό στρούντελ. Όμως είναι και αλαζόνας, τόσο σίγουρος για τον εαυτό του που δεν είναι σε θέση να δει την απρόβλεπτη ίσως ηλίθια αντίδραση του lt. Aldo Raine. Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα η συγγραφική ευφυΐα του Tarantino που έχτιζε τόσο καλά έναν χαρακτήρα για να τον γκρεμίσει η ηλιθιότητα και η επιπολαιότητα ενός άλλου σε δύο δευτερόλεπτα!
Κατά τη γνώμη μου είναι και κομματάκι φευγάτος. Όχι ότι είναι ψυχασθενής ή κάτι τέτοιο, ίσα ίσα η ψυχολογική σταθερότητα είναι κομμάτι της προσωπικότητάς του και ο ίδιος έχει απόλυτη συναίσθηση των πράξεών του. Είναι όμως κάπως εκκεντρικός, ιδιόρρυθμος ή ίσως είναι κι αυτό κομμάτι της περσόνας που υποδύεται. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος μαζί του...
Για την επόμενη φορά αν θέλετε κάποιο κοριτσάκι ή κάποια σκηνή από ταινία ξέρετε το δρόμο ;)
