Συνέντευξη: Playboy 1994

Έχω αρκετές συνεντεύξεις του Quentin, κυρίως από τα παλιά και σκέφτηκα ότι θα είναι ωραίο να τις μεταφράσω και να τις μαζέψω εδώ (κυρίως σαν προσωπικό αρχείο). Ειδικά σε κάποια έντυπα έχει πει πολύ ωραία πράγματα και γενικά είναι από τους ανθρώπους που κάθε συνέντευξή του είναι διαφορετική και έχει κάτι να μας προσφέρει (ειδικά αν ο δημοσιογράφος ξέρει να κάνει τη δουλειά του). Ξεκινάω λοιπόν με μία από τις καλύτερες. Playboy 1994. Πραγματικά σε αυτό το περιοδικό ξέρουν να παίρνουν συνεντεύξεις...

(και με την Pamela στο εξώφυλλο)

Playboy: Γενικά κάνεις "αντρικές" ταινίες. Έχεις κανένα μυστικό "μη αντρικό χόμπι";

Tarantino: Είναι περισσότερα τα αντρικά πράγματα που δεν κάνω. Δεν αράζω σε μπιλιαρδάδικα, δεν παίζω πόκερ. Και δεν πηγαίνω σε αθλητικά γεγονότα. Για μένα είναι βασανιστήριο να βλέπω αθλητικά στην τηλεόραση. Αν πάω στο Dodger Stadium, είναι ok, γιατί το παιχνίδι έρχεται δεύτερο μετά τη μπύρα και τη διασκέδαση. Ένα πράγμα που δεν καταλαβαίνω είναι πως κάποιοι δεν μπορούν να παρακολουθήσουν μια ταινία για τρεις ώρες, αλλά θα παρακολουθήσουν ένα ηλίθιο, βαρετό απαίσιο ποδοσφαιρικό αγώνα για τέσσερις ώρες. Αυτό είναι η βαρεμάρα στα πιο κολοσιαία της επίπεδα. Έχω πολλές μικρές θεωρίες, και μία από αυτές είναι ότι στην πραγματικότητα σε κανέναν δεν αρέσουν τα αθλητικά. Αλλά οι άντρες νιώθουν ότι πρέπει να τους αρέσουν, έτσι υποκρίνονται ότι το κάνουν. Πιστεύω το ίδιο και για τους Who. Δεν νομίζω ότι αρέσει πραγματικά σε κάποιον αυτό το συγκρότημα. Όλοι πιστεύουν ότι πρέπει να τους αρέσουν οι Who, έτσι υποκρίνονται. Φοβούνται να πουν ότι ο αυτοκράτορας είναι γυμνός.

Όπου ποδοσφαιρικός αγώνας, εκείνη η βλακεία που παίζουν οι Αμερικάνοι και το λένε football. Δεν έχει δει ελληνικό ποδόσφαιρο(ή soccer-!- για να μας καταλάβει) γι' αυτό τα λέει αυτά!


Playboy: Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στους Ιταλούς του Los Angeles και στους Ιταλούς της Νέας Υόρκης; (Πραγματικά δεν ξέρω γιατί έγινε αυτή η ερώτηση. Μπορεί να έπαιζε κάτι εκείνη την εποχή).

Tarantino: Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν Ιταλοί του Los Angeles. Στη Νέα Υόρκη υπάρχουν ιταλικές γειτονιές. Στο Los Angeles όχι. Δεν υπάρχουν εθνικότητες εδώ. Είσαι απλά αυτός που είσαι. Φυσικά τα περισσότερα σε σχέση με την Ιταλία τα μαθαίνουμε από ταινίες όπως το Mean Streets. Είναι όλη η συμπεριφορά "Hey! Yo, yo, yo, mah friend. I'm feelin' fine." Ξέρεις το κλασσικό ιταλικό car-coat-cigarette-Bogarting πράγμα. Αλλά μπορώ να διακρίνω τον αυθεντικό Ιταλό από τον ποσερά Ιταλό;Όχι. Για μένα όλοι μοιάζουν με ποζεράδες.



Playboy: Πολλοί άνθρωποι προσδιορίζουν την προσωπικότητά τους με το αυτοκίνητό τους. Πόσο "in" κάνει έναν άντρα το αυτοκίνητό του;

Tarantino: Λοιπόν, δεν έχω σχέση με αυτοκίνητα. Ένα αυτοκίνητο είναι απλά κάτι που σε πάει από το ένα μέρος στο άλλο. Το κόκκινο Chevy Malibu που οδηγεί ο John Travolta στο Pulp Fiction είναι δικό μου. Θα μπορούσε να σημαίνει κάτι για μένα. Στην πραγματικότητά είναι big pain in the ass. Το έχω σε γκαράζ ώστε να μην ασχολούμαι. Προσπαθούσα να το πουλήσω στο set. Είναι καινούριο και όλοι το ζαχάρωναν. Όμως υπέθεταν ότι κάτι πήγαινε στραβά επειδή νοιαζόμουν τόσο λίγο γι' αυτό. Και είχα το στυλ "No! I just don't want it. I hate it, actually. Pay me what I paid for it and it's yours." Προτιμώ να τριγυρνάω με το μικρό μου Geo Metro.


Playboy: Μία λίστα με μοντέρνες ανέσεις. Κατέταξέ τες σε αντρικές και μη αντρικές. Μικροκύματα. Fax machines. Στέπερ. Ποδηλατική βερμούδα.

Tarantino: Οι φούρνοι μικροκυμάτων είναι οπωσδήποτε αντρικοί. Οι εργένηδες δεν θέλουν να ξοδεύουν το χρόνο τους μαγειρεύοντας γιατί για κάποιο λόγο δεν απολαμβάνουν τη γεύση των φαγητών τους. Έτσι το να περάσουν μια ώρα μαγειρεύοντας δεν τους φαίνεται σωστό. Πιθανότητα θα καταλήξεις να τρως ενώ στέκεσαι στην κουζίνα. Το Fax δεν είναι κάτι που μπορώ να κατατάξω σε αντρικό ή μη αντρικό. Έχει να κάνει περισσότερο με οικονομική τάξη: Πάνω ή κάτω από τον μικρότερο μισθό. Το στέπερ είναι αναμφίβολα μη αντρικό. Το ποδήλατο είνμαι ίσως λίγο περισσότερο. Αν θέλεις να μιλήσουμε για πραγματικά αντρικά πράγματα τότε τα ποδηλατικά σορτσάκια είναι μη αντρικά. Πολλοί άντρες τα φοράνε στο Los Angeles, αλλά πόσους θα δεις να τα φοράνε στο Detroit? Δεν νομίζω πολλοί. Να σου πω κι ένα ακόμη μη αντρικό πράγμα; Όταν χορεύεις και βάζεις τα χέρια σου πάνω από το κεφάλι σου - αυτό δεν είναι καθόλου αντρικό. Υπάρχει ένα είδος ομοφυλόφιλης γραμμής που βρίσκεται ακριβώς στο ύψος των ώμων σου. Μπορείς να χορεύεις έτσι (κουνάει τις γροθιές του στο ύψος των πλευρών) όλη μέρα, αλλά τη στιγμή που θα αρχίσεις να κάνεις έτσι (κουνάει τα χέρια πάνω από το κεφάλι του), αυτό δεν είναι πολύ αντρικό.


Playboy: Το Reservoir Dogs αρχίζει με την άποψη ενός απ' τους κακοποιούς για το Like a Virgin της Madonna, η οποία είναι ότι όλο το τραγούδι μιλάει για: "this cooze who's a regular fuck machine. I'm talking morning, day, night, afternoon . . . dick, dick, dick, dick." Ποια ήταν η αντίδρασή της Madonna σε αυτή την ερμηνεία;

Tarantino: Αφού είδε την ταινία, ήθελε να με συναντήσει. Έτσι τη συνάντησα στη Maverick, την εταιρεία παραγωγής της. Πιστεύω πως της φάνηκε ενδιαφέρον το ότι το σκέφτηκα αυτό, γιατί υπέγραψε το άλμπουμ μου Erotica, "To Quentin - It's about love, not dick. Madonna."


Playboy: Κάποιες σκηνές στις ταινίες σου δεν είναι για σιχασιάρηδες. Όταν βλέπεις μια ταινία τι σε κάνει να τρομάξεις/σιχαθείς;

Tarantino: Στην πραγματικότητα πολλά πράγματα. Κάποιου το κεφάλι μπορεί να τινάζεται στον αέρα από όπλο και να μην με επηρεάσει. Ένας αποκεφαλισμός μπορεί να είναι απολαυστικός για τα εφέ ή το πως λειτουργεί στη σκηνή. Αυτά που με επηρεάζουν είναι real-life, ανθρώπινα πράγματα. Αν κάποιος κοπεί στο set, ανατριχιάζω, γιατί σχετίζομαι με αυτό. Το να πυροβοληθώ από Uzi - είναι δυσκολότερο να έχει σχέση με μένα.


Playboy: Κάποια στιγμή εμφανίστηκες σαν μιμητής του Elvis στο The Golden Girls. Το θεωρείς ένα υψηλό σημείο ή το ναδίρ της καριέρας σου σαν ηθοποιός;

Tarantino: Λοιπόν, είναι υψηλό σημείο γιατί ουσιαστικά ήταν από τις λίγες φορές που προσελήφθην για μια δουλειά. Ήμουν ένας από τους 12 μιμητές του Elvis, απλά ένας ένδοξος κομπάρσος. Για κάποιο λόγο μας έβαλαν να τραγουδάμε το τραγούδι του Don Ho, Hawaiian Love Chant. Όλοι οι υπόλοιποι φορούσαν Vegas-style κοστούμια. Αλλά εγώ φόρεσα τα δικά μου ρούχα, ήμουν όπως ο Sun Records Elvis. Ήμουν ο hillbilly cat Elvis. Ήμουν ο πραγματικός Elvis: όλοι οι άλλοι ήταν ο Elvis αφού ξεπουλήθηκε.

Πάντως αυτό δεν πρέπει να είναι καλό για την γκαρνταρόμπα του...


Playboy: Περιέγραψε τον δραματουργικό πλούτο του Mexican standoff.

Tarantino: Στις ταινίες, ποτέ δεν είδα το Mexican standoff να οδηγείται σε αυτό που θα ήταν το λογικό, το οποίο είναι όλοι να πυροβολήσουν όλους γιατί δεν μπορούν να ξεφύγουν αλλιώς. Στις περισσότερες ταινίες, ο ένας σημαδεύει τον άλλο και λένε "The cops are outside," και τότε με κάποιο τρόπο το διαλύουν. Ή σε κάποιον του πέφτει το όπλο. Αυτό δεν μοιάζει να είναι η εξέλιξη στην πραγματική ζωή. Το κουλ στο Mexican standoff είναι ότι είναι το τέλος. Και αυτό πραγματικά με εξιτάρει, και στο είδος των ιστοριών που μου αρέσει να κάνω, μου αρέσει να το χρησιμοποιώ ένα δευτερόλεπτο πριν την έκρηξη, είναι το σημείο που βάζω λίγο διάλογο. Έχει αλήθεια σε αυτό. Η κατάσταση "τεντώνεται" μέχρι εκεί που μπορεί να φτάσει.


Playboy: Περιέγραψε, αν μπορείς, το πιο καθαρό παράδειγμα της έντασης ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες.

Tarantino: Περπατώντας στο δρόμο, οι γυναίκες νιώθουν την ένταση συνέχεια. Περπατάνε και κάποιος περπατάει πίσω τους και ξαφνικά υπάρχει ένταση. Θα κάνει κάτι; Τι συμβαίνει; Το νιώθουν. Και οι άντρες το νιώθουν επίσης. Εγώ το νιώθω. Και σκέφτομαι,Hey, εγώ απλά περπατάω στο δρόμο. Έτυχε να πηγαίνω στον ίδιο δρόμο. Περπατάω πίσω από αυτή τη γυναίκα και νομίζει ότι είμαι βιαστής. Και τώρα νιώθω ενοχές ότι είμαι βιαστής ενώ δεν έχω κάνει τίποτα. Έτσι νιώθω ενοχές και λίγο θυμό γιατί εγώ κοίταγα τη δουλειά μου. Τύπου, συγγνώμη που περπατάω πίσω σου. Και αυτή σκέφτεται, γιατί στο διάολο δεν μπορώ απλά να περπατήσω στο δρόμο; Και ξαφνικά υπάρχει ένταση και θυμός για το τίποτα.


Playboy: Αν τα Χολιγουντιανά γραφεία γεμίζουν με yuppie wusses, το ότι έχεις τη φήμη σκληρού άντρα σου δίνει προβάδισμά;

Tarantino: Κάποιες φορές οι άνθρωποι συμπεραίνουν ότι είμαι hardcore νεουρκέζικη περίπτωση, που δεν είμαι. Θα έλεγα ότι ίσως έχω διαφορετικούς κανόνες για τη ζωή. Κάνω παρέα με executives, σκηνοθέτες, μάνατζερς, οτιδήποτε. Θα αρχίσουν να μιλάνε πραγματικά άσχημα για άλλους καλλιτέχνες, και το κάνουν μπροστά μου. Και πάντα σκεφτόμουν, πιστεύουν ότι είμαι τόσο ηλίθιος; Με άλλα λόγια, μπορεί να μη μιλάνε για μενα έτσι εκείνη τη στιγμή αλλά αύριο είναι μια άλλη μέρα. They'll just as easily rip on me as somebody else. Αυτή η απαίσια συμπεριφορά είναι το χειρότερο πράγμα σε αυτή τη βιομηχανία. Οι άνθρωποι είναι τόσο αρνητικοί για τα πάντα. Είναι τυχεροί που βρίσκονται σε αυτή τη βιομηχανία, που είναι από τις μεγαλύτερες. Ειδικά επειδή δεν προσφέρουν τίποτα. Αρκετές καλές ταινίες βγαίνουν στο τέλος του χρόνου για να δικαιολογήσουν τη δουλειά τους. Αν στο τέλος του χρόνου μπορείς να πεις ότι είδες δέκα απόλυτα καλές ταινίες, ε τότε είναι ένα καλό ποσοστό.

Μ' αρέσει που απαντάει σε ότι τον ρωτάνε...


Playboy: Οι γυναίκες στα έργα σου είναι cool, τους αρέσουν τα hamburgers, οι ταινίες του Sonny Chiba, ο Elvis Presley και η Janis Joplin. Τι άλλα πράγματα εκτιμούν οι cool γυναίκες;

Tarantino: Αν σε μια κοπέλα αρέσει να κάθεται στην τρίτη σειρά στο σινεμά, είναι υπέροχο. Θα το πήγαινα σοβαρά με αυτή τη γυναίκα, θα μπορούσε να είναι κάτι που θα διαρκέσει πολύ καιρό. (checked)
Επίσης θα πρέπει να μην είναι κολλημμένη όσο αφορά στην προσωπική μου υγιεινή. Θα πρέπει να μου επιτρέψει λίγη τεμπελιά σε αυτό το θέμα. Δεν μιλάω για Body Odor αλλά οι άνθρωποι έχουν φυσική μυρωδιά, και πρέπει να της αρέσει η μυρωδιά μου. Αν έχει μεγάλο πρόβλημα με αυτό, είναι η αρχή του τέλους. Μία κοπέλα, η οποία ήταν ο έρωτας της ζωής μου, μου είπε μια φορά, "I like your smell". Για μένα, ήταν το πιο ρομαντικό πράγμα. (εδώ μας τα χαλάς λίγο...)


Playboy: Τι μαθαίνουν οι άντρες για τις γυναίκες ακούγοντας γυναικεία συγκροτήματα;

Tarantino: Λατρεύω τα γυναικεία συγκροτήματα. Αλλά στα Sixties, περίπου όλα όσα τραγούδαγαν ήταν για τα αγόρια τους: "He's so cool/he's so tough/l'm not too young to get married." Οι Go-Go's ήταν καταπληκτικές, και τα τραγούδια ους έμοιαζαν θλιβερά και αληθινά. Αλλά βασικά τραγουδούσαν κι αυτές για τ' αγόρια τους.Έτσι δε ξέρω αν παίρνεις κάτι από τα γυναικεία γκρουπ. Αν θέλεις να μάθεις πως νιώθει μια γυναίκα, τότε θα πρέπει να ακούσεις κάποια σαν τη Suzanne Vega.


Playboy: Οι ταινίες έχουν την προοπτική να διδάξουν. Συμφωνείς ή όχι με αυτή την άποψη;

Tarantino: Κάθε φορά που προσπαθείς να βγάλεις σε πέρας μια μεγάλη ιδέα, πυροβολείς τον εαυτό σου στο πόδι. Αρχικά, χρειάζεσαι να κάνεις μια καλή ταινία. Και πάνω στη διαδικασία αν σου έρθει κάτι, είναι θαυμάσιο. Και δεν χρειάζεται να είναι μια μεγάλη ιδέα. Πρέπει να είναι μια μικρή ιδέα, από την οποία ο καθένας θα πάρει κάτι διαφορετικό. Αυτό που θέλω να πω είναι πως αν κάνεις μια ταινία και η μεγάλη σου ιδέα είναι ότι ο πόλεμος είναι κακός, γιατί πρέπει να κάνεις μία ταινία; Αν αυτό είναι που προσπαθείς να πεις, απλά πες το. Είναι μόνο δύο λέξεις: War is bad. Μια στιγμή. Αυτές είναι τρεις λέξεις. Δύο λέξεις θα ήταν ακόμη καλύτερες: War bad. Κατά έναν τρόπο, αυτό έχει ακόμη περισσότερη δύναμη.

Πες τα ρε άνθρωπε, γεμίσαμε αγγελιοφόρους...


Playboy: Έχει η κυβέρνηση το δικαίωμα να επιβάλει στους πολίτες αν μπορούν να κατέχουν όπλα;

Tarantino: Δεν έχω όπλο. Αλλά αν γινόταν έλεγχος στα όπλα στην Αμερική δεν θα είχα πρόβλημα. Ο έλεγχος πιθανότατα θα έκανε θαύματα εδώ. Η βία στους δρόμους της Αμερικής είναι τρομακτική. Όταν πηγαίνεις στην Ευρώπη νιώθεις ότι είσαι σε διακοπές από την απειλή της βίας. Όχι ότι δεν σκοτώνονται και βιάζονται άνθρωποι στην Ευρώπη, αλλά σε σύγκριση με την Αμερική μοιάζει να μην συμβαίνει. Αλλά επίσης πιστεύω ότι υπάρχει μια υπόνοια υποκρισίας στον έλεγχο των όπλων. Η Αμερική ιδρύθηκε επειδή την πήραν κάποιοι άνθρωποι με τα όπλα. Είμαστε βασικά έθνος πολεμιστών. Τσαντιζόμαστε εύκολα. Για καλούς λόγους, μερικές φορές.


Playboy: Ποιο είναι το καλύτερο σε σχέση με τα δημητριακά;

Tarantino: Τα δημητριακά είναι από τα αγαπημένα μου φαγητά γιατί είναι εύκολο να τα φτιάξεις και είναι απίστευτα νόστιμα. Τα Cap'n Crunch είναι φυσικά η creme de la creme. Τα περισσότερα δημητριακά, δυστυχώς, δεν κρατάνε πολύ: κυκλοφορούν για μερικά χρόνια και μετά αποσύρονται. Αλλά τα καλύτερα από τα μοντέρνα δημητριακα, ήταν μακράν τα Bill and Ted's Excellent Cereal. Ήταν φανταστικά.


Playboy: Skinny ties, άσπρα πουκάμισα, μαύρα κοστούμια και γυαλιά ηλίου. Πως νιώθεις για το σφετερισμό του Reservoir Dogs look?

Tarantino: Πιστεύω είναι υπέροχο. Αν μια ταινία δράσης κάνει τη δουλειά της σωστά, πρέπει να θέλεις να ντυθείς σαν τον ήρωα. Αφού είδα τον Chow Yun-Fat στην ταινία του John Woo A Better Tommorrow, Part II, αμέσως αγόρασα ένα μακρύ παλτό και γυαλιά και κυκλοφορούσα με μια οδοντογλυφίδα στο στόμα. Κάθε φορά που ένας χαρακτήρας είναι πραγματικά cool, πρέπει να θέλεις να ντύνεσαι σαν αυτόν, να πίνεις τη μπύρα που πίνει. Θεωρούσα τον Kevin Costner τόσο cool στο Bull Durham που έπινα Miller High Life για λίγο καιρό.


Playboy: Στην πραγματική ζωή από που προέρχεται η βία;

Tarantino: Έρχεται από το πουθενά. Μπορεί να κάθεσαι εκεί και να γελάς και ξαφνικά να σου γυρίσει. Μια κοπέλα βγάζει τα τακούνια της, καρφώνει έναν άντρα στο κεφάλι και του το ανοίγει. Μια φορά, περίμενα το λεωφορείο τα μεσάνυχτα στη Western και Santa Monica, όπου αράζουν πολλές πόρνες. Μία μαύρη τραβεστί πόρνη στέκεται δίπλα μου και ξαφνικά ένα βαν σταματάει και ένας νεαρός Μεξικανός πηδάει απ’ αυτό με ένα ρόπαλο του baseball και έρχεται από πίσω της. Ήταν σουρεαλιστικό. Δεν μπορούσα καν να μιλήσω. Εκείνη κάτι κατάλαβε, γυρνάει και βλέπει τον τύπο έτοιμο να τη χτυπήσει. Του λέει απειλητικά "Don't do it, I'm vice," που ήταν μια εκπληκτική απάντηση. Εν τω μεταξύ, ο τύπος έχει το ρόπαλο πάνω από το κεφάλι του και το σκέφτεται. Κι αυτή λέει: “Don't fucking do it " Και τότε - boom – τη χτυπάει έτσι κι αλλιώς. Η πόρνη αρχίζει να αντιστέκεται και να παλεύει και ξαφνικά έξι ακόμη τύποι βγαίνουν από το βαν. Εκείνη τη στιγμή έφυγα. Κι εκείνη έφυγε. Αυτό είναι real-life βία.

Ψιλοκοτούλα έκατσε... Βρε λες το ρόπαλο του Eli Roth στο Inglourious Basterds να το είχε σκεφτεί από τότε;


Playboy: Αφού το Reservoir Dogs δεν κατάφερε να κερδίσει τίποτα το 1992 στο Sundance Film Festival, υποσχέθηκες να μην παρευρεθείς σε τελετή εκτός αν ξέρεις ότι θα κερδίσεις. Ήταν το ότι δεν κέρδισες ή το ότι ένιωσες ότι έχασες δημοσίως αυτό που σε έκανε να δώσει αυτή την υπόσχεση;

Tarantino: Τελικά, δεν με νοιάζει. Θέλω να πω, ότι αν το διαβάσω στην εφημερίδα και δεν δω το όνομά μου η αντίδρασή μου θα είναι, "Damn." Αλλά όταν βάζεις το κοστούμι σου και παρακολουθείς τη βραδιά και δεν σε φωνάζουν, σε πληγώνει. Το να εμφανίζομαι με κοστούμι σημαίνει “Η απόφασή σημαίνει κάτι για μένα”, όταν στην πραγματικότητα δεν σημαίνει. Όταν πήγα στην τελετή του Sundance και δεν κέρδισα τίποτα για μια ταινία με την οποία ήμουν πολύ χαρούμενος, με έκανε να νιώσω άσχημα. Τότε, αποφάσισα ότι δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να πληγώσει τα αισθήματά μου ξανά.

Ότι δεν ξέρει να χάνει είναι γεγονός...


Playboy: Σε προσέλαβαν να ξαναγράψεις το σενάριο του It's Pat. Ο/Η Pat είναι αυτός ή αυτή;

Tarantino: Ο ανδρόγυνος παράγοντας είναι μόνο ένα μέρος της γοητείας του/της Pat. Αυτό που μου αρέσει σε αυτόν τον χαρακτήρα είναι ότι ο/η Pat είναι τόσο αντιπαθής. Για να πω την αλήθεια, δεν ξέρω τι είναι ο/η Pat. Αλλά ξέρω τι θα ήθελα να είναι: Θέλω να είναι κορίτσι. Υπήρχε μόνο ένα σκετς στο οποίο η Julia Sweeney, η ηθοποιός που υποδύονταν τον/την Pat στο Saturday Night Live έδινε ένα στοιχείο για το τι ήταν ο/η Pat. Ήταν ένα σκετς με τον Harvey Keitel. Είναι σε ένα έρημο νησί και κάνουν sex – και ο Harvey ακόμη δεν ξέρει τι είναι ο/η Pat. Και το θέμα είναι ότι φιλιούνται. Σκέφτονταν να βγάλουν το φιλί από το σκετς. Αλλά ο Harvey, απαίτησε να το κρατήσουν, ότι "there'd be no integrity without the kiss". Έτσι είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τον/την Pat σε τρυφερή στιγμή, ένα φιλί. Υπάρχει ένας συγκεκριμένος τρόπος που κρατάς το κεφάλι σου, όταν πλησιάζεις για φιλί. Και βλέποντάς το, σκέφτηκα ότι ο/η Pat δεν φιλάει σαν άντρας. Φιλάει σαν γυναίκα.


Playboy: Δώσε μας ένα παράδειγμα όπου η αυτοπεποίθηση σου φάνηκε πιο χρήσιμη από την ταπεινότητα.

Tarantino: Ήμουν film geek. Τα film geeks δεν έχουν πολλά να δείξουν για το πάθος τους και τη δέσμευσή τους στις ταινίες. Απλά βλέπουν ταινίες όλη την ώρα. Αυτό που έχουν να δείξουν είναι υψηλή αφοσίωση στις απόψεις τους. Μαθαίνουν να "κομματιάζουν" μία ταινία. Καταλαβαίνουν τι τους αρέσει και τι όχι. Και νιώθουν ότι έχουν δίκιο. Δεν το συζητάνε καν. Όταν πρωτο-ανακατεύτηκα στην κινηματογραφική βιομηχανία έπαθα πλάκα με το πόση λίγη πίστη έχουν οι άνθρωποι στις ιδέες τους. Διαβάζουν ένα σενάριο και τους αρέσει - μετά το δίνουν σε τρεις φίλους τους για να τους πουν τη γνώμη τους. Δεν το πίστευα. Υπάρχει μια παλιά έκφραση που λέει: He with the most point of view wins. Όταν μπαίνω σε ένα δωμάτιο, έχω πάντα the most point of view.


Σόρυ αν δεν είναι τέλεια η μετάφραση. Πάντως προσπάθησα να κάνω το καλύτερο δυνατό... Η ορίτζιναλ version, εδώ.