Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

Four Rooms

Τα Τέσσερα Δωμάτια είναι τέσσερις διαφορετικές ιστορίες από τέσσερις διαφορετικούς σκηνοθέτες. Κάποιος πολύ έξυπνος άνθρωπος τα έβαλε με αυτή την πολύ συγκεκριμένη σειρά, από το χειρότερο προς το καλύτερο οπότε πάντα έχεις κάτι καλύτερο να περιμένεις. Λόγω Tarantino δεν σταμάτησα να τη βλέπω από το πρώτο δωμάτιο! Κι έρχομαι στο Δωμάτιο του Quentin!


Του δίνουν μάλιστα την σουίτα... Κι ακολουθούν περίπου είκοσι ξεκαρδιστικά λεπτά! Γρήγοροι διάλογοι, πολλές αναφορές σε ταινίες, καλογραμμένοι χαρακτήρες! Και μιλάμε για τον Quentin που συνήθως χρειάζεται είκοσι λεπτά για να μας συστήσει τους χαρακτήρες του! Άλλη μία απόδειξη πως ο Quentin είναι φοβερή πένα! Σφιχτό, γρήγορο και καλογραμμένο σενάριο είκοσι λεπτών δεν είναι εύκολο!


Τον Tim Roth ήδη τον έχουμε γνωρίσει καθώς είναι ο γκρουμ που περνάει τη χειρότερη νύχτα της ζωής του! Το περιγράφει άλλωστε γλαφυρά: Well, most recently, there's room 309, there's this scary Mexican gangster dude poking his finger in my chest. There's his hooligan kids snapping their fingers at me. There's a putrid, rotting corpse of a dead whore stuck in the springs of the bed. There's rooms blazing afire. There's a big fat needle from God knows where, stuck in my leg, infecting me with God knows what.
Έχει περάσει ήδη από τα τρία προηγούμενα Δωμάτια και ξέρουμε περί τίνος πρόκειται. Εδώ όμως απογειώνει το ρόλο πραγματικά. Ειρωνεία, φόβος, ευχαρίστηση, απορία περνάνε από το πρόσωπό του το οποίο αλλάζει έκφραση σε δευτερόλεπτα!


Οι Paul Calderon, Bruce Willis και Jennifer Beals είναι και αυτοί πολύ καλοί. Αλλά ο Quentin είναι αυτός που ξεχωρίζει. Σε έναν ρόλο καρικατούρα του εαυτού του, φανερά αυτοσαρκαστικό δίνει απλά ρεσιτάλ.


Αμέσως καλύτερο Δωμάτιο είναι αυτό του Rodriguez που είναι και αυτό εξαιρετικό. Απίστευτο γέλιο... Τα πρώτα δύο προτιμώ να τα ξεχάσω!


The less a man makes declarative statements, the less apt he is to look foolish in retrospect.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου