Ε λοιπόν ο Quentin είχε (για μια ακόμη φορά) δίκιο! Δεν λέω πως ήταν χάλια. Είχε σίγουρα κάποιες πολύ καλές στιγμές, όπως για παράδειγμα η παρουσίαση του παρελθόντος της Μάλλορυ σαν αμερικάνικο σήριαλ περασμένης δεκαετίας(εξ ολοκλήρου έμπνευση του Stone και αυτό που έκανε τον Quentin να φύγει από την αίθουσα)... Αλλά μέχρι εκεί. Οι πρωταγωνιστές (ζευγάρι, αιμοσταγών, ασυνείδητων δολοφόνων) αντιμετωπίστηκαν σαρκαστικά από τον Stone και είμαι σίγουρη πως η πρόθεση του Tarantino όταν έγραφε το σενάριο δεν ήταν αυτή! Ο έρωτας μεταξύ τους αποτυπώθηκε υπερβολικά και γενικά η ειρωνική διάθεση του Stone με χάλασε πολύ. Όταν ο σκηνοθέτης δεν αγαπάει τους χαρακτήρες του πως θα το κάνει ο θεατής;
Γενικά δεν είναι κακή ταινία. Περνάει και τα μηνυματάκια της. Είναι μία ταινία που πραγματεύεται το πως η τηλεόραση έχει τη δυνάμη να μετατρέψει σε εμπόρευμα κάθε πράγμα. Πως μπορεί να κάνει υπερβολικές ποσότητες αληθινής, ακατανόητης βίας να φανταζουν καθημερινότητα και να τις στριμώχνει ανάμεσα σε σαπουνοπερες και διαφημίσεις γιαουρτιών. Σαν τέτοια ταινία τα καταφέρνει πολύ καλά... Απλά το σενάριο δεν έλεγε αυτό το πράγμα.
Ωστόσο το ότι ο Tarantino έχει βάλει το χέρι του είναι διάχυτο... Φαίνεται στους διαλόγους και κυρίως στη μουσική... Πάντως δεν είμαι προκατειλημμένη! Βασικά είμαι απλά σε αυτή την περίπτωση κάποια από τα στοιχεία που μου άρεσαν ήταν και του Stone και όχι μόνο του Quentin. Εδώ είναι η δική του εκδοχή! Θα μου άρεσε να την δω σε ταινία και μάλιστα κάποια στιγμή είχε πει ότι θα του άρεσε να το κάνει αλλά ο Quentin πάντα έτσι λέει! Έχει τάξει ταινίες και ταινίες αλλά είναι απλά ιδέες που του φαίνονται καλές την ώρα της συνέντευξης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου